1. Ethiopië 2011 – Jeugdig enthousiasme
Mijn gelegenheidsgids wist dat er hoger in de bergen die morgen een wekelijkse lokale markt zou plaatsvinden. Afgesproken werd dat hij me met zijn driewieler ‘tuktuk’ naar daar zou voeren en me aansluitend zou gidsen op een wandeling langs dorpjes. Die wandeling viel toevallig samen met het einde van de lessen in het plaatselijke schooltje. Gevolg: we werden achtervolgd door een ‘wilde bende’ van schoolkinderen, opgewonden omdat er eindelijk wat gebeurde op de weg van school. Net toen ik hem wilde vragen om hen tot wat afstand houden aan te sporen, zag ik dit jeugdig enthousiasme tegen die achtergrond van agaven en klikte in een reflex…
2. Myanmar 2006 – Hapjes voor onderweg
De lijnboot op de Irrawaddy-rivier tussen de steden Mandalay en Bagan legde onverwacht aan bij een arm dorp waar enkele passagiers afstapten. Terwijl die over een doorzakkende loopplank hun bagage aan land sleepten, waadde een zwerm verkoopsters met versnaperingen naar de boot toe. Deze foto nam ik vanop het bovendek, terwijl op de kade moeders met kinderen op de arm mij met gebaren trachtten duidelijk te maken dat ze honger hadden.
3. Madagascar 2014 – Op de markt
Na een dagtocht over paden en rijstterrassen was ik bij valavond in het dorpje Ambatonikolaho in de hooglanden aangekomen. Mijn Madagaskische vriend uit de hoofdstad had daar voor mij een verblijf van 3 nachten geregeld bij een bevriende familie. “Ver van luxe en comfort”, had ik gevraagd. De vrouw des huizes kookte voor mij op het erf in grote potten en ik at driemaal per dag rijst, net zoals zij. De dag na mijn aankomst was het wekelijkse marktdag. Deze foto is genomen aan de ‘toonbank’ van een marktwinkel waar mijn hospita -o luxe!- een kip voor mijn avondmaal was gaan kopen.
4. Madagascar 2014 – Op bezoek
In het vissersdorp Ankatafana draait het hele leven om vis; geen wonder als je weet dat het zowat geklemd ligt tussen de Indische Oceaan, de Mananjary-rivier en het Pangalanes-kanaal. Een ‘prins’ van de stam der Antambahoaka introduceerde mij bij deze bevriende familie in hun nederige huis, gemaakt van reizigerspalmbladeren. Ik werd verzocht plaats te nemen in wat zichtbaar hun meest kostbare meubelstuk was, een oude sofa, omgeven door visnetten en roeispanen. Deze foto maken en ook opsturen naar hen was het minste dat ik kon doen.
5. Benin 1994 – Onverwachte ontmoeting
Op een voettocht door het land van de Somba’s in het noorden van het land, zag ik vanaf mijn pad deze vrouwen voor hun ‘tata’. Tata’s zijn de vernuftig uit leem vervaardigde huizen die alom het landschap bepalen. Dat die ‘buitenaardse’ wandelaar bovendien naar hen toekwam, wekte bij de vrouwen nieuwsgierigheid en achterdocht tegelijk. In de korte fotosessie die volgde waren ze niettemin hartelijk en Afrikaans direct. Jammer genoeg had ik toen geen tolk-gids bij me…
6. Ethiopië 2010 – Verlegen
In het gebied van de Hamar stam in Zuid-Ethiopië had ik een jonge Hamar gids weten te vinden met voldoende kennis van het Engels. Op de driedaagse trekking die ik met hem door het gebied maakte, logeerde ik in mijn tentje naast de hut van de chef van de nederzetting. Terwijl de jonge vader van deze kinderen van op een verhoog in het sorghum-veld vlak naast ons lawaai stond te maken om de vogels van het graan te verjagen, maakte ik deze foto.
7. Madagascar 2014 – “Bonjour, Vazaha!”
In het vervallen kuststadje Mananjary haastte ik me bij valavond naar mijn logies, ongerust over het naderend tropisch onweer. In een geparkeerde auto langs de weg zie ik plots twee kinderen spelen, wellicht wachtend op hun ouders. Instinctief richt ik mijn camera en druk snel af, gelukkig op een beslissend moment. In Madagascar ben je als ‘vazaha’ -zeker met een fototoestel om de hals- een belangrijke verschijning die om een enthousiaste begroeting vraagt.
8. India 2013 – Oud, maar wijs
In Bhubaneshwar in de staat Odisha verlokte de wirwar van straatjes en huizen in het oude stadsdeel me tot een zwerftocht met enkel mijn fototoestel als metgezel. Voor een smal huis met een voor mij vreemde constructie en waar geleidelijk in elk raam iemand naar die onbekende fotograaf kwam kijken, zaten drie oudere mannen op de stoep rustig te kletsen. Deze man viel mij op door zijn wijze blik, waarin ik een heel leven weerspiegeld meende te zien.
9.Ethiopië 2010 – Feest is blijdschap
De doordeweekse kleding van de Ethiopiërs in de steden is, zeker bij de jongeren, ook vrij westers modern. Maar wanneer het feest is, zoals hier op dat van Timkat, lopen alle vrouwen in witte feestelijke gewaden. De typische pelgrimsstaf hoort er dan ook bij. Voor veel, zeker oudere vrouwen, is dit religieuze feest dé gebeurtenis waar ze een jaar lang naar uitkijken. Deze vrouw leek opgetogen over de belangstelling van die ‘vreemdeling-met-fototoestel’ voor haar en wilde hem zichtbaar tonen hoe gelukkig ze was.
10. Madagascar 2014 – Oma en haar kleinkind
In de lemen ‘peperkoeken’ huizen op het platteland in de hooglanden van Madagascar zie je de invloed van Europa. De verklaring hiervan: eerst nodigden sommige Madagaskische koningen Europese missionarissen naar het land, vervolgens werd Madagascar voor 65 jaar een protectoraat van Frankrijk. Deze oma met kleinkind verraste ik tijdens een van mijn voettochten in een mini-dorp ‘ver van de bewoonde wereld’. Ze dragen allebei tweedehandse kleren die massaal worden geïmporteerd uit Europa en de V.S. Mijn gids vertaalde hier “dat ze nog nooit een fototoestel had gezien.”
11. India 2013 – Op uitstap
In Kerala in Zuid-India vind je zowel hindoes als islamieten. Deze klas uit een koranschool voor meisjes verraste ik tijdens hun schooluitstap in Ernakulam, moderne stad naast het toeristische Kochin aan zee. Ik weet niet of zij die dag ook in de luxueuze -en in mijn ogen de Europese supermarkten overtreffende- ‘mall’ zijn beland, maar de overdaad aan consumptiegoederen die ik daar zag, zal bij deze islamieten-in-spe vermoedelijk enkel bewondering en verlangen, geen afkeuring opgewekt hebben.
12. Ethiopië 2010 – In gebed verzonken
Het feest van Timkat, de herdenking van het doopsel van Jezus in de Jordaan, wordt in Gondar gedurende 3 dagen uitbundig gevierd. Priesters met kleurrijke liturgische gewaden en parasols leiden dan processies waarin de tabot, een replica van de Ark des Verbonds, wordt meegedragen. In de vroege morgen van de derde dag verzamelen alle gelovigen en pelgrims bij de baden van Fasilades. Deze jonge vrouw is in gebed verzonken, in afwachting van het hoofdmoment van het feest: de zegening van het water, waarmee de priesters vervolgens de gelovigen zullen besprenkelen. Sommigen zullen dan zelfs in het water springen om zo hun doopbeloften te vernieuwen.
13. Ethiopië 2011 – Bijna blind
Deze oude vrouw zat voor haar huis aan de rand van een lokale markt hoog in de bergen van de noordelijke provincie Tigray. Ze bleek daar alleen te leven, ook al was ze bijna blind. Volgens mijn gids was haar zorg dan ook wat er zou gebeuren als ze misschien volledig blind zou worden. De wandelstok, haar warme kleren en haar kacheltje volstonden voorlopig voor haar. Ze doorstond de korte fotosessie bijna zonder te verroeren.
14. Myanmar 2012 – Gezworen kameraden
Reizen in de zuidelijke smalle strook van Myanmar tussen de zee en Thailand is nog steeds geen sinecure. Maar per vliegtuig en met inachtneming van allerlei verboden geraakte ik toch in de stad Myeik. Kort na mijn aankomst klom ik al naar de pagode met gouden stupa die uitkijkt over stad, haven en eilandjes er tegenover. Behalve van het uitzicht genoot ik er van het va-et-vient van gelovigen die kwamen bidden of bloemen brengen naar Boeddha. Deze ‘gezworen kameraden’ waren, net als ik, duidelijk geen religieus gemotiveerde bezoekers.
15. Xinjiang / China 2005 – Kirgies
De provincie Xinjiang in Noordwest-China is een gebied waar vooral islamitische Oeigoeren wonen en dat vóór de inlijving als ‘autonome regio’ bij China door Mao het land Oost-Turkestan was. Hier op de hoge zomerweiden aan de voet van de 7500 m hoge Muztagh Ata vind je voornamelijk Kirgizische halfnomaden. In de zomer vertoeven ze er met hun kudden van jaks, terwijl ze in de winter hun lager gelegen woonplaats opzoeken. Deze Kirgies viel me op door de enorme rust die hij uitstraalde, in eenklank met de weidse omgeving rondom hem.
16. Mozambique 2009 – Fiere bruid
Enkele jaren na het einde van de burgeroorlog was verval in Mozambique nog alomtegenwoordig. Maar de stad Beira spande in mijn ogen de kroon. Dat weerhield deze familie er niet van om op een van de -eveneens vervallen- pleinen van de stad een fotosessie op te zetten voor het bruidspaar. Zo liet de fotograaf van dienst er het paar poseren naast een ‘mensgrote’ Coca-Cola-fles, waarmee dit bedrijf blijkbaar alle pleinen van de stad mocht opvrolijken. Staande naast die fotograaf kon ik hier de bruid op een plechtig moment vastleggen. Ik had de indruk dat ik in hun ogen het feest bijkomende luister gaf.
17. Madagascar 2014 – Orange
Orange is een telecomoperator van Franse origine. Geen wonder dus dat hij zich in deze ex-kolonie van Frankrijk stevig genesteld heeft. Tijdens de Sambatra, het groepsbesnijdenisfeest dat om de 7 jaar bij de Antambahoaka in Manajary gevierd wordt, volgen deze mensen de processies en het va-et-vient vóór een van de Orange-verkooppunten. In heel Madagascar zorgt het logo van dit bedrijf voor deze opvallende oranje-met-zwart-vlekken in het straatbeeld.
18. Madagascar 2014 – Kinderrijkdom
Tussen mijn eerste bezoek aan Madagascar in 1989 en mijn laatste in 2014 groeide de bevolking er van 9 naar 22 miljoen. Geen wonder dan ook dat het land momenteel bij de paar armste landen van de wereld gerekend wordt. Als gast in de eenvoudige plattelandswoning van deze jonge vrouw zag ik hoe mens en dier hier samenleven: de mensen op de 1ste verdieping, de dieren op het gelijkvloers. In de woonkamer stond een zwartgeblakerde kookpot op de open haard, tegen de muren hingen posters van de recente verkiezingen naast een afbeelding van het H. Hart.